Ένα ποίημα ενός άγνωστου συγγραφέα που θα όλοι μας πρέπει να το απομνημονεύσουμε και να το φέρνουμε στην επιφάνεια σε κάθε μας δύσκολη στιγμή. Σε κάθε στιγμή που περνάει από το μυαλό μας η παραίτηση. Αφιερωμένο για όλους όσους μας παρακολουθείτε και μας ακολουθείτε:
Όταν έχεις προβλήματα καμιά φορά.
Όταν δρόμο ανεβαίνεις που φτάνει ψηλά.
Όταν τα χρήματα είναι λίγα και τα χρέη πολλά.
Και θες να γελάσεις αλλά στενάζεις ξανά.
Όταν οι έγνοιες σού γίνουν βραχνάς.
Ξεκουράσου αν πρέπει, μα μην τα παρατάς.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη, αλλάζει μεμιάς.
Σου το δείχνει η πείρα όπου κι αν πάς.
Οι χαμένοι κάνουν πίσω συχνά.
Ενώ θα νικούσαν αν κρατούσαν γερά.
Μην απελπίζεσαι κι ας σου πάνε στραβά
Μπορείς να νικήσεις, χτύπα μια ακόμα φορά.
Η νίκη είναι ήττα γυρισμένη ανάποδα –
Το φώς που τρυπά του φόβου τα σύννεφα.
Και δεν ξέρεις ποτέ πόσο είναι κοντά.
Μπορεί να πλησιάζεις κι ας μοιάζει μακριά:
Γι’ αυτό στα πιο δύσκολα μπροστά να τραβάς.
Κι όταν όλα έρχονται ανάποδα, μην τα ΠΑΡΑΤΑΣ.